Pengaruh ketenteraan awal

Roket telah menarik minat pakar sains dan amatur selama 2,100 tahun. Negara China telah menggunakan roket sebagai senjata seawal abad ke-11. Pakar sains Kesatuan Soviet, Konstantin Tsiolkovsky mengemukakan teori pada 1880-an bahawa roket bahan api cecair pelbagai tahap mungkin mampu mencapai angkasa, tetapi hanya pada 1926 seorang saintis Amerika Robert Goddard mereka roket bahan api cecair yang praktikal.

Goddard melakukan kajiannya berkenaan roket secara tersembunyi, kerana masyarakat saintifik, orang awam, malah juga The New York Times melemparkan tohmahan terhadapnya. Ia memerlukan peperangan untuk menonjolkan roket kepada kemahsyuran. Ini merupakan petanda masa depan, kerana sebarang "perlumbaan angkasa" akan dikaitkan dengan cita-cita ketenteraan negara terbabit, walaupun cirinya lebih kepada sains dan "retorik kepada keamanan".

Sumbangan Jerman

Pada pertengahan 1920-an, para saintis Jerman mula menguji roket yang menggunakan bahan api cecair yang berupaya mencapai jarak dan altitud tinggi. Pada tahun 1932, Reichswehr, sebelum Wehrmacht, tertarik dengan roket bagi pengeboman artileri jarak jauh. Wernher von Braun, seorang saintis roket yang bersemangat, terbabit dalam usaha tersebut dan memajukan senjata bagi kegunaan Jerman Nazi dalam Perang Dunia II.

Roket A-4 Jerman, dilancarkan pada tahun 1942, merupakan peluncur/prototaip pertama mencecah angkasa. Pada tahun 1943, Jerman mula menghasilkan penggantinya, roket V-2, dengan jarak 300 km (185 batu) dan membawa 1000 kg (2200 paun) kepala peledak. Wehrmacht melancarkan beribu-ribu V-2 ke pihak Berikat, menyebabkan kerosakan besar dan kehilangan nyawa. Walau bagaimanapun, banyak juga pekerja paksa yang terbunuh dalam penghasilan roket ini.

Selepas perang, tentera Soviet, British, dan AS dan kakitangan saintifik berlumba untuk merampas teknologi dan kakitangan terlatih dari loji program roket Jerman di Peenemünde. USSR dan Britain mendapat sedikit kejayaan, tetapi Amerika Syarikat paling beruntung, mengambil sebahagian besar pakar sains Jerman; antara mereka merupakan ahli parti Nazi, termasuk von Braun – dari Jerman ke Amerika Syarikat sebagai sebahagian dari Operasi Klip Kertas (Operation Paperclip). Di sana para saintis mengubah suai roket bertujuan untuk menentang Britain bagi kegunaan lain.

Saintis roket pasca-perang mula memikirkan soal roket untuk mengkaji altitud tinggi (menerusi radio-telemetri tentang suhu dan tekanan atmosfera), sinar kosmos, dan lain-lain. Usaha tersebut berterusan bawah pimpinan von Braun.

Asal Perang Dingin Perlumbaan Angkasa

Selepas Perang Dunia II Amerika Syarikat dan Kesatuan Soviet terbabit dalam Perang Dingin yang dipenuhi dengan intipan dan propaganda. Penerokaan angkasa dan teknologi satelit boleh digunakan dalam Perang Dingin oleh kedua pihak. Satelit boleh digunakan bagi mengintip negara lain, sementara kejayaan meneroka-angkasa menjadi propaganda bagi menonjolkan kelebihan saintifik dan potensi ketenteraan sesebuah negara. Roket yang sama menghantar manusia ke orbit atau menghentam tempat tertentu di bulan mampu menghantar senjata nuklear ke bandar musuh yang khusus. Kebanyakan kemajuan teknologi yang diperlukan bagi pengembaraan angkasa boleh degunakan dengan baik bagi roket semasa perang seperti Peluru berpandu balistik antara benua (ICBM). Bersama aspek lain dalam perlumbaan senjata, kejayaan di angkasa kelihatannya menjadi petunjuk bagi kelicikan ekonomi dan teknologi, menunjukkan kelebihan ideologi sesebuah negara. Penyelidikan angkasa mempunyai teknologi dwi-kegunaan: ia boleh digunakan bagi tujuan keamanan, tetapi juga menyumbang kepada matlamat ketenteraan.

Kedua kuasa besar berlumba untuk mendapat kelebihan dalam penyelidikan angkasa, sama-sama tidak tahu siapa yang akan berjaya. Asas bagi perlumbaan angkasa telah ada hanya menunggukan picu dipetik sahaja.